Meer over...

Prijs:	€ 21.75 inclusief btw
Verzendkosten:	€ 5.35 binnen Nederland
Levertijd:	3 werkdag(en)

Bestellen...

Kanker, verwoesting en geneeskracht

Jacques Smeets ziet meteen aan zijn vrouw dat er iets mis is, als hij op een gewone maandag thuiskomt van zijn werk. "Een verdachte afwijking in de rechterborst", luidt het vonnis. Het blijkt om een kwaadaardig gezwel te gaan…

In dit boek wordt door een echtgenoot geschreven over de diagnose kanker bij zijn vrouw, en wat deze met zich meebrengt aan spanning, angst en verdriet. Door een darmaandoening heeft de auteur zelf ervaren dat er sprake kan zijn van nauwe betrekkingen tussen lichaam en geest, tussen ziekte en mentale gesteldheid. Hij realiseert zich echter dat hij deze visie niet aan zijn vrouw kan opdringen en respecteert haar eigen omgang met de ziekte, weliswaar niet de zijne, maar doorspekt van een bewonderenswaardige vechtlust. In onvoorwaardelijke liefde maakt hij met haar operaties, chemokuren en bestralingen door.

"Gedurende het ziekteproces was ik getuige van verwoesting door, maar ook geneeskracht in kanker. Momenteel leef ik in liefde samen verder met mijn vrouw, in de wetenschap dat de kanker elk moment en in alle hevigheid opnieuw kan toeslaan, maar ook in het vertrouwen dat een mens tot veel in staat is. Mijn gevoelens en ervaringen zijn in dit boek mede opgeschreven met de intentie andere partners hiermee tot steun te zijn bij het doorstaan van een kankerproces bij hun geliefden."

Wat vonden anderen ervan?

Reactie van een lezer, 21 september 2008, Marianne van Waterschoot
Heb gisteren het boek in bijna één "adem-lees-tocht" doorgenomen. Vijfentachtig pagina's. Vanochtend de laatste vijftien, en een paar keer bepaalde stukken opnieuw gelezen. Heel mooi in zijn soberheid én rijkdom. Beide woorden verdienen enige toelichting. De soberheid zit hem deels in de vorm, het uiterlijk. Intense kleur en toch de kleur die past bij een onderwerp als dit. Ook gezien de toonzetting in het boek, hoewel die geenszins droevig is. Soberheid in de zin dat zowel vorm als inhoud ontdaan zijn van het predicaat "te". De voorkant, de "aangeraakte en buigende" bloem in samenhang met bladzijde 109, waarin de auteur mijmert als het ware over het nieuw uit de knop komen, verdergaan maar anders is heel subtiel en voor mij althans duidelijk in samenhang. Een aantal stukken raakten me meer dan andere. Komt door eigen ervaring en herinnering. Het is het verhaal van de echtgenoot, de bij- en medestaander, geweven vanuit het verhaal van de vrouw, die alles letterlijk beleeft, voelt, ondergaat. De schrijver gaat er integer mee om, houdt het bij zichzelf al kan ik me voorstellen dat een aantal mijmeringen over eigen en anders ontwikkeling, over communicatie erover toch wel hier en daar confronterend voor haar zou kunnen zijn/ had kunnen zijn. Mensen die het boek lezen zullen soms essenties missen, denk ik, want de gedachtegang en nog meer het omarmen en het interneren van de natuurlijke wetmatigheid van alle zaken is niet iets wat zomaar te begrijpen is. En nog meer: niet iets wat ieder zal kunnen of willen onderzoeken, en/of in zijn eigen manier van doen en denken inbedden. Ik ga het boek zeker nog een keer lezen en weet bijna zeker dat ik er dan weer zonnebloemzaadjes zal uithalen voor mezelf.

Reactie van een lezer, Jack Jacobs(dichter)
"Mijn gevoelens en ervaringen zijn in dit boek mede opgeschreven met de intentie andere partners hiermee tot steun te zijn bij het doorstaan van een kankerproces bij hun geliefden." Mijns inziens is het Jacques Smeets gelukt de boodschap in bovenstaand citaat uit zijn boek Kanker, verwoesting en geneeskracht waar te maken. Op directe en indringende wijze maakt hij de lezer deelgenoot van zijn gevoelens en de gevoelens van zijn vrouw, die plotseling te maken krijgt met borstkanker. De schrijver loodst de lezer in vlot geschreven taal door het ziekteproces van zijn vrouw en door de wisselende gemoedstoestanden van de gezinsleden heen. De schrijver verduidelijkt mooi dat door het ziekteproces de liefde voor zijn vrouw en voor elkaar nog hechter en omvangrijker geworden is. Hiermee bewijst de schrijver dat ook ellende goede zaken voortbrengt. Bewijst hij de kracht van de liefde; liefde overwint immers alles. Het is niet alleen een boek voor lotgenoten, voor mensen die kanker hebben of ermee te maken hebben, ook voor de gewone burger is het een waardevol en leerzaam boek en kan het een voorbeeld en handleiding zijn met betrekking tot mentale ondersteuning.

Reactie van een lezer, 30 september 2008, Ingrid Jenkins
In het boek viel me op dat de visie van Jacques, over bijvoorbeeld "de zin van ziek zijn", er op een zeer liefdevolle manier doorheen is geweven en dus ook zo beleefd is in deze jaren. Voor Jacques is het inmiddels de gewoonste zaak van de wereld dat hij zeer bewust met zijn leven bezig is. Dat alles een reden heeft. Dit is echter niet voor iedereen zo en ook daar is respect voor. Hij heeft in dit proces zelfs soms zijn eigen visie even gelaten voor wat het is om met zijn vrouw bezig te zijn. Deze onvoorwaardelijke liefde heb ik gevoeld tijdens het lezen van dit boek. Dat vind ik wel knap! Het boek draagt wat mij betreft bij aan onze ontwikkeling als mens naar de onvoorwaardelijke liefde voor jezelf en een ander. Door "gewoon", open, puur en bewust te zijn!

Reactie van een lezer, Janny Biglaar
Heb het boek tot vannacht laat uitgelezen, veel herkenbaarheid gevonden maar ook gedachten die me niet bekend voorkomen. Een boek dat me weer aan het denken zet, ik ben een echte denker, doe ik graag(bedoel ik geen piekermens mee). Het boek leest gemakkelijk voor mij. Heb me tijdens het lezen steeds proberen te verplaatsen in Jacques en dan weer in Mariet. Ook mijn 'eigen ik' slingerde mee door het verhaal, zo voelde het als een soort verbondenheid. Diep respect voor zowel Jacques als Mariet. Wat voor mij ook als erg prettig overkomt is het feit dat zij een echt verbonden stel zijn, elkaar in hun waarde laten en respecteren. Dat een ieder zo zichzelf is/blijft. Dit kan alleen echte liefde zijn. Hoe fijn dat zij de betrekkelijkheid en dus de waarde van het leven weten in te schatten en hier gebruik van weten te maken. Zal het boek zeker nog eens lezen omdat sommige gedeelten nog niet helemaal over zijn gekomen. Het is voor mij in ieder geval een boek met een rijke waarde die de nodige gespreksstof zal geven. Mijn levenspartner gaat het boek na mij lezen, een prima medium om samen over na te praten.

Ingrid Wojtal, Stichting Het Steunpunt Terneuzen
Na een tip over het onderwerp en het lezen van het boek is er door Het Steunpunt Terneuzen op 31 januari '09 een middag gehouden over het onderwerp: kanker, verwoesting en geneeskracht door de auteur Jacques Smeets. Het is een indrukwekkende middag geworden, waar de opzet en doel van het boek nog eens duidelijk naar voor kwamen: ondersteuning in het loslaten van je eigen mening. Als je dit kunt, groei je als partners nog dichter naar elkaar toe. Door de presentatie kun je niet anders dan sympathie opbrengen voor het denken en doen van Jacques Smeets als partner en daardoor krijgt het boek zelfs nog meer betekenis. De scènes worden verklaard, men kan alles beter plaatsen. Het boek is een aanrader en een presentatie daarbij heeft een meerwaarde. Het boek is makkelijk leesbaar ondanks het moeilijke onderwerp. Een boek schrijven over de persoonlijke beleving van het kankerproces bij de partner is niet eenvoudig. Ondanks dat iedereen het op zijn eigen wijze zal beleven, is het boek herkenbaar en zal zeker bij partners van borstkankerpatiënten steun geven, maar ook vragen oproepen. Al lezende betrapte ik me een paar maal op het feit dat ik de schrijver wel egoïstisch vond. Bijvoorbeeld bij de dokter waarin hij zei aandachtig te luisteren, maar meteen zijn gedachten af liet dwalen. Ook zijn eigen zienswijze op het ziek worden was even moeilijk te bevatten als de partner nog door het hele proces moet. De verklaring hiervoor is dat men als neutraal lezer of als patiënt zich heel snel verplaatst in degene die het overkomt, de patiënt. En daar zit het addertje onder het gras. Vanaf de eerste bladzijde moet men zich in de partner inleven. Dan is het heel herkenbaar. De worsteling of je wel goed genoeg ondersteunt, de acceptatie van het andere denken van je partner, het respect en de bewondering. De schilderijen afgebeeld in het boek en het verhaal daarbij, vormen een eigen, indrukwekkend beeldend verhaal over het verloop van kanker.