Meer over...

Prijs:	€ 20.50 inclusief btw
Verzendkosten:	€ 5.35 binnen Nederland
Levertijd:	3 werkdag(en)

Bestellen...

De kwakende koe

Fabels en duinverhalen

Een prachtige bundel met vierentwintig korte verhalen. Fabels, dierenverhalen en enkele meer realistische duinverhalen wisselen elkaar af. Maar overal is een prominente plek weggelegd voor dieren en de natuur.

Yolande de Kok schreef onderstaande fabel speciaal voor de kerst.

De kerstmuis

"In elk huis hoort een muis," zong een muis en allemaal wisten ze dat waar een muis is, meer muizen zitten. Met zijn allen zaten ze gezellig rondom de zak vogelvoer in de kelder.
Het was opmerkelijk dat vogels het voedsel altijd kregen toegeworpen en dat muizen er zelf naar op zoek moesten, maar daar hadden ze het al vaak over gehad en de conclusie was dat het hen niets kon schelen. Ze kropen graag in donkere hoekjes en gaten op zoek naar etensresten en ze verstopten zich graag voor de mensen. Liever dan, zoals de vogels, in het volle zicht op een voedertafel te zitten.
"Ik heb de kerststol weer zien liggen," zei een oude muis die in zijn leven al twee kerststollen had zien liggen.
"U zijt wellekome, een muisje of meer," zong de piepmuis op de wijs van een bekend kerstliedje, waarvan hij de woorden nooit goed had verstaan.
"We gaan weer heel lekker eten," zei de oude muis, dwars door het zingen heen. "Het is de tijd van Huisje Boompje Beestje."
Dat moest hij uitleggen aan de jongere muizen, die nog nooit kerstmis, of kerstmuis, zoals de oude muis zei, hadden meegemaakt.
"In de huizen waar het grootste feestmaal wordt opgediend, staat een boom. Daar moet je zo snel mogelijk en zo hoog als je kunt in klimmen. Aan de takken hangt lekkers: koekjes en chocola en daar kun je van eten als het donker is. Hoe meer je eet, hoe meer er wordt aangevuld. Maar pas op dat de mensen je niet zien. Je hoeft je niet te verstoppen, je moet alleen stil op een takje blijven zitten en niet met je ogen knipperen. Dan denken de mensen dat je een kerstengeltje bent. Die zien ze graag."
De muizen luisterden met glinsterende oogjes.
"Kerstmuis lijkt wel het Suikerfeest," zei een van de muizen
"Ja. Het wordt alleen in andere huizen gevierd," zei de oude muis.
"In huizen met een boom," zei een muis die wilde laten zien dat hij goed had opgelet.
"Ja. Maar pas op dat je niet een huis ingaat waar al een beest is. Pas vooral op voor de kat."
Alle muizen huiverden bij het horen noemen van dit lelijke dier.
"Sommige honden zijn ook gevaarlijk," zei de oude muis. "Dat weten jullie wel. Vooral voor de kleine honden moet je oppassen. Neem geen risico: zoek een huis met een boom waar geen boze beesten zijn."
De muizen zochten allemaal een huis met een boom om kerstmuis te vieren. Sommige gingen alleen naar binnen, andere met een paar. Sommige vonden een boom met kerstkransjes, andere een boom met chocolaatjes en allemaal deden ze zich tegoed. Het was zoals de oude muis had verteld: alles wat 's nachts was opgegeten, werd 's morgens aangevuld. En de mensen zagen de muizen niet. In een boom vol engeltjes en kerstmannetjes viel een klein grijs beestje dat zich stil hield niet op.

Een van de muizen had een heel bijzondere kerstmuis. Hij was binnengegaan in het huis van een oude man. De oude man had een klein kerstboompje op de vensterbank gezet en daar kerstkransjes in gehangen. De muis klom in de boom en at van de kransjes, net zoals andere muizen in andere huizen. Het bijzondere gebeurde pas op kerstavond. De oude man zat aan de tafel voor het raam een boterham met gebakken ei te eten. De televisie stond aan, heel hard, want de man hoorde niet goed, maar de man keek niet naar de tv. Hij richtte al zijn aandacht op de boom.
"We zijn alle twee maar alleen, Boom," zei hij tegen de kerstboom. "En op kerstavond valt dat extra zwaar. Jij zult de bomen uit je bos wel missen en ik mis de mensen om mij heen. Zo alleen voel ik mij dat ik nu zelfs al tegen een boom begin te praten."
Doordat de man zo sprak over alleen zijn begon de muis zich ook alleen te voelen. Hij miste de andere muizen met wie hij in de kelder van het vogelvoer had zitten eten en die nu in andere huizen kerstmuis vierden. Om zichzelf op te vrolijken, begon hij te zingen.
"U zijt wellekome, een muisje of meer."
Hij zong eerst zo zachtjes dat de oude man hem niet hoorde, maar elke keer als hij het lied opnieuw inzette, zong hij harder.
"De boom zingt!" riep de oude man toen de muis voor de zevende keer "U zijt wellekome" zong. "De boom zingt!"
Want met zijn bijna blinde ogen kon hij de muis die in de boom zat niet zien.
"O boom, als ik een wens mocht doen."
"Ik luister," zei de muis en de man dacht dat het de boom was die sprak.
"Wat zou ik graag op kerstavond met een vriend samen eten," zei de man.
Op dat moment sprong de muis vanuit de boom op de tafel en at de stukjes ei die nog op het bord lagen.

Toen kerstmis voorbij was keerden alle muizen volgevreten terug naar de kelder waar het vogelvoer lag, behalve de muis die bij de oude man naar binnen was gegaan.
"Misschien door een kat gegrepen," zei de oude muis.
Maar de muis zat elke avond aan tafel bij de oude man. Ze aten brood met gebakken ei. De oude man vertelde de muis zijn leven en de muis zong.

Yolande de Kok
Auteur van: De Kwakende Koe, fabels en duinverhalen

De kwakende koe is ook leverbaar als e-book voor tablets klik hier voor meer informatie.