Meer over...

Prijs:	€ 19.95 inclusief btw
Verzendkosten:	€ 5.35 binnen Nederland
Levertijd:	3 werkdag(en)

Bestellen...

In gevecht met mezelf

Frieda Ruitenberg heeft al jarenlang allerlei lichamelijke klachten. Ze is een vaste klant bij de medische stand, maar nooit hebben ze haar met een eensluidend verhaal naar huis kunnen sturen, laat staan dat ze haar afdoende hebben kunnen helpen. Toen de reguliere geneeskunde uitgedokterd leek en een psycholoog haar ook niet kon helpen, belandde ze in het alternatieve circuit en kwam zelfs bij Jomanda terecht. Frieda besloot dat er maar een remedie was: accepteren en bezig blijven. Toch bleek er een oorzaak te zijn voor haar klachten: ze heeft LE, Subacute Lupus Erythematodes en twee jaar later blijkt dat ze eveneens het Primair Syndroom van Sjögren heeft. Dat zijn auto-immuunaandoeningen, die ontstekingen kunnen veroorzaken in het hele lichaam, zowel in de organen en de huid, als in de spieren en gewrichten.

Natuurlijk zijn de problemen met het stellen van de diagnose niet voorbij, maar het betekent wel, dat er eindelijk een stukje erkenning is. En zo worden bijvoorbeeld haar spierproblemen, haar chronische vermoeidheid, haar droge ogen en de problematische zwangerschappen verklaard.

Frieda is een echte doorzetter, die zich niet laat kisten en die altijd maar doorgaat, met of zonder energie. Ze heeft moeten leren, niet steeds weer over haar eigen grenzen heen te gaan en daarvan doet ze in dit boek openhartig verslag. Zij doet haar uiterste best, om aan het arbeidsproces deel te blijven nemen. Dat bezorgt haar heel veel stress. Daarnaast hebben zij en haar man veel te stellen met hun zoon die ADHD heeft en zich moeilijk naar het ouderlijk gezag voegt. Maar er zijn ook positieve punten: de enorme steun die ze altijd van haar man Hans ondervindt, hun wekelijkse danslessen en de keuze om uiteindelijk een eigen bedrijf te beginnen. Al zal ze zich nooit helemaal met haar lichamelijk onvermogen kunnen verzoenen, langzamerhand leert Frieda toch leven met het feit dat ze een chronische ziekte heeft en richt ze zich vooral op wat ze wel kan en niet op wat ze niet kan.

'In gevecht met mezelf' is een indrukwekkend verhaal, van een ijzersterke vrouw, die haar eigen weg vindt in een onvolkomen wereld.

Wat vonden anderen ervan?

onbekend
Ik heb met veel plezier je verhalen gelezen, zoveel herkenbaarheid, elke week weer leuk om het vervolg te lezen.

onbekend
Wat je schrijft is erg herkenbaar. Ik heb dan niet Lupus,maar de ziekte van Wegener, maar de symptomen komen erg met elkaar overeen. Ook wij hebben twee kinderen, die allebei superlicht van geboortegewicht waren Nu ik jouw verhaal lees denk ik :ondanks ik toen nog niet ziek was (of het niet geweten hebben) zou het dan toch iets te maken hebben gehad met....

onbekend
Ik herken mezelf heel erg in jouw verhaal. Ik weet sinds 7 jaar dat ik Lupus heb. Kort na deze diagnose zag ik een film op tv over iemand met Lupus die eraan dood ging. Dan val je wel even stil, hÞ? Ik moest wel stoppen met werken, ben op een gegeven moment totaal geestelijk en lichamelijk ingestort. Ik werd voor een paar weken opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis en na een half jaar weer gaan werken. Totdat ik weer instortte, nu ben ik een paar maanden opgenomen in psychiatrisch ziekenhuis. Bij mij was alles psychisch. Sinds een jaar weet ik via de NVLE dat mijn klachten (de vermoeidheid vooral) bij Lupus horen en dat ik niet zielig ben of lui maar gewoon moet accepteren dat het erbij hoort. Momenteel heb ik zo'n knallende koppijn (teveel gedaan) dat toen ik jouw 7e deel las ik spontaan moest janken. Wat een herkenning! Bedankt voor het schrijven van je verhaal. Het doet zo goed, de herkenning bij anderen. In het gewone leven sta je zo ...alleen.

onbekend
Ik denk dat ik het tot verplichte lectuur maak voor mijn omgeving en zeker voor al die mensen die commentaar hebben.

onbekend
Wel, Frieda, jij kunt ook met oprechte gevoelens schrijven en in dit verhaal krijgt de eerlijkheid tijdens de zware emotionele momenten de bovenhand, wat altijd niet zo simpel is! Een verhaal aan iemand laten lezen en ondertussen iemand laten beseffen dat je niet alleen bent, met misÞre, en het goed formuleren daarvan is ook een kunststukje, jij slaagde daar zeer goed in. Persoonlijk, denk ik ook, Frieda, dat je vele heel vele chronische patiënten met bindweefselziekten maar ook andere chronische zieken, een hart onder de riem hebt gestoken, door dit verhaal want het 'zit NIET alleen tussen de oren' het 'zit gewoon in ons lichaam!' En al zien wij er soms met momenten 'goed uit' binnenskamers beleven we onze eigen pijn die wij altijd niet uiten tegenover anderen. Dit kwam zeer goed naar voren in jouw verhaal.

Noordhollands Dagblad
Frieda Ruitenberg heeft L.E. en het Syndroom van Sj÷gren. Wat dat precies is, is moeilijk uit te leggen. En dus besloot ze een boek te schrijven over haar ziekte, voor lotgenoten en voor haar omgeving. 'In gevecht met mezelf' luidt de titel van haar boek en Ruitenberg is ook letterlijk en figuurlijk jarenlang met zichzelf in gevecht geweest. Soms nog, want het blijft voor haar moeilijk te accepteren dat ze ziek is en nooit meer beter zal worden. Grote rode vlekken zijn verborgen onder haar T-shirt. Het lijken wolvenbeten. Het is huiduitslag die wordt veroorzaakt door Lupus. Eigen schuld want zij heeft in de zon gezeten, hetgeen absoluut verboden is. Zij heeft steeds allerlei vage klachten: spierpijn, kramp, ontstekingen en ernstige vermoeidheid. Het is een gevecht geweest om de juiste diagnose gesteld te krijgen. 'Ik dacht een hypochonder te zijn en ben een tijd onder behandeling van een psycholoog geweest.' Deze bood geen uitkomst, de pijn en vermoeidheid bleven. De oorzaak van de klachten blijkt Subacute Lupus Erythematodes te zijn. LE is een auto-immunziekte, een chronische ziekte die gepaard kan gaan met opvlammingen. Wat die ziekte precies inhoudt, beschrijft ze in haar boek. Via Internet kwam Ruitenberg in contact met een Belgische patiëntenvereniging voor deze ziekte. Zij zond haar verhalen naar deze vereniging die zeer enthousiast daarover was omdat er zo weinig informatie te vinden is over LE. Het bleef niet alleen bij LE. Ook het Syndroom van Sj÷gren, eveneens een auto-immuunziekte die lijkt op LE, heeft zij onder de leden. Deze ziekte tast ook vochtafscheidende klieren aan. Dat verklaarde waarom zij altijd zo'n droge mond en droge ogen had. Het dieptepunt van Ruitenberg is als zij arbeidsongeschikt wordt verklaard. Een drama in haar leven. Zij is geen vrouw om bij de pakken neer te zitten en is voor zichzelf begonnen met een kantoor voor creatieve en administratieve dienstverlening en werkt op tijden dat zij zich goed voelt. 'Ik kan relativeren omdat ik kracht kan halen uit de mooie dingen in het leven.'

Ineke Boomker, Secretaris Nationale Vereniging L.E. Patiënten
Dit boek is een realistisch goed verhaal van een sterke vrouw. Een verhaal waarin veel patiënten met een chronische aandoening wat aan hebben en wellicht zichzelf herkennen in de strijd erkenning te vinden op allerlei terrein.
Vooral voor nieuwe patiënten is het een aanrader om te lezen. Het helpt u inzicht en kracht te krijgen in een moeilijk ziekteproces en geeft u hoop dat er heel veel nog mogelijk is in een soms uitzichtloze situatie.
Ik heb het met veel plezier en bewondering gelezen.