Meer over...

Prijs:	€ 20.50 inclusief btw
Verzendkosten:	€ 2.95 binnen Nederland
Levertijd:	3 werkdag(en)

Bestellen...

Turkije van binnenuit

Uitgelicht in het glossy magazine 'Leven in Turkije' (nummer 3 van 2007).

Wim Janssen zwierf bijna 30.000 kilometer door Turkije. Als eigenaar van een tweede huis aan de Turkse zuidkust wilde hij meer van het land en zijn mensen leren kennen dan de twee kilometer brede strook waar het overgrote deel van de toeristen zich ophoudt.

Zijn omzwervingen brachten hem in alle uithoeken van het immense land. Ze voerden hem langs de Zwarte Zee en langs de grenzen met Georgië, Armenië, Iran en Syrië. Hij doorkruiste per openbaar vervoer het Taurusgebergte in het zuiden, de Anatolische hoogvlakte in het midden en de Pontische bergen in het noorden.

Hij leerde de Turken kennen door toevallige ontmoetingen. In de bus, op straat, in het theehuis of in de moskee. Hij logeerde bij de Koerden in Sanli Urfa, kreeg penssoep voorgezet in Safranbolu, werd bevangen door hoogtevrees in de Ihlara-kloof, ging op bezoek bij de burgemeester van Güzelbag en discussieerde over Christendom en Islam in een theehuis in Istanbul. Van zijn vele omzwervingen geeft hij in dit boek een zeer persoonlijke impressie.

Als eigenaar van een tweede huis maakte hij alle fouten die aspirant-kopers kunnen maken. Hij kreeg te maken met een louche makelaar, een onbetrouwbare advocaat en een bouwheer die alles op de lange baan schoof.

De schrijver bouwde een bijzondere haat-liefdeverhouding op met dit interessante land en zijn bewoners.

Een aanrader voor iedereen die meer van Turkije wil weten en zien!

Wat vonden anderen ervan?

VIVENDA magazine 6 (juni 2006) coververhaal
Het nieuwe zomerland TURKIJE! De afgelopen jaren heeft Turkije zich ontwikkeld tot het nieuwe Spanje. Steeds meer mensen ontdekken de geneugten van dit gastvrije en zonnige land dat naast zon, zee en een verrukkelijke keuken ook enorm veel cultuur te bieden heeft. Ideale eigenschappen dus als locatie voor bijvoorbeeld een tweede huis. Velen gingen u voor, zoals Wim Janssen. Hij heeft er niet alleen een huis, maar hij kent Turkije ook op zijn duimpje. Wim is een echte expert op het gebied van dit veelzijdige land en schreef er zelfs een boek over. Vivenda sprak met deze ervaringsdeskundige. "Er zijn weinig plekken op de wereld waar ik niet geweest ben. Maar na jaren reiziger te zijn geweest, wilden mijn vrouw Irena en ik 'verblijvers' worden. We onderzochten de mogelijkheden voor een tweede huis in onder meer Frankrijk, Spanje en Portugal, maar het werd uiteindelijk Turkije," vertelt Wim Janssen. Wim, in het dagelijks leven zelfstandig communicatieadviseur kocht een huis aan de Turkse zuidkust, in Alanya om precies te zijn. Maar zijn kennis over Turkije beperkt zich niet tot die plaats. Hij zwierf bijna 30.000 kilometer door dit immense land: langs de Zwarte Zee, langs de grenzen met Georgië, Armenië, Iran en Syrië. Hij doorkruiste het Taurusgebergte, reisde over de Anatolische hoogvlakte en door de Pontische Bergen. Hij kwam ik contact met Turken in de bus, op straat, in het theehuis of in de moskee, logeerde bij Koerden, kreeg penssoep voorgeschoteld en discussieerde over Christendom en Islam in Istanboel. Onvoorbereid En dat niet alleen. Volkomen onvoorbereid kocht hij in 1996 een appartement in Alanya. Hij maakte alle fouten die er te maken zijn. Hij kreeg te maken met louche makelaars, onwillige leveranciers en met een onbetrouwbare advocaat. Op een gegeven moment was hij zelfs eigenaar van maar liefst vier huizen: twee in Nederland en twee in Turkije. Al zijn belevenissen schreef hij op in het uitermate vermakelijke boek 'Turkije van Binnenuit, reisimpressies en lotgevallen van een huiseigenaar'. Een boek waaruit de liefde voor Turkije van iedere bladzijde afdruipt, maar waar ook met humor en enige zelfspot plaats is voor alle frustraties die een woningzoeker of huiseigenaar in dit land kan tegenkomen. Het begon allemaal met een vakantie van zijn vrouw Irena. Wim: "Zij ging met haar schoonmoeder op vakantie naar Alanya en kwam daar zo enthousiast van terug dat we een paar maanden later samen gingen. En ook ik werd verliefd. Het is een prachtige plek. Ik houd van bergen en wandelen, maar ook van warmte en de nabijheid van de zee. In 1996 was Alanya nog een klein plaatsje. Er waren heel weinig buitenlanders. Het was nog helemaal in ontwikkeling en dat sprak ons wel aan. We besloten, naïef wellicht, diezelfde week nog tot de aankoop van een appartement daar. We wilden niet worden weggestopt in één of ander ressort, maar téssen de Turken wonen. Die hadden we leren kennen als uitermate gastvrije en vriendelijke mensen. Kortom, al snel hadden we ons oog laten vallen op een appartementencomplex van 12 woningen, vlak bij het centrum van de stad." Onderdompelen Leukste aan Turkije vinden wij, dat het zo ontzettend anders is dan in Nederland. In ons land is iedere minuut geregeld, je mag geen minuut te laat komen. Turkije heerst meer het Spaanse manaña. Toen we besloten een huis te kopen, wilde ik me intensief in het land onderdompelen. Ik ben een mens die graag iets van een land en een volk weet voordat ik er naartoe ga. Ik lees veel over de geschiedenis en de cultuur en probeer ook een heel klein beetje de taal te spreken. Vervolgens ben ik dus door het land gaan reizen en heb ik kennis kunnen maken met de warmte, vriendelijkheid en gastvrijheid van de mensen. De Turkse keuken is werkelijk fantastisch. De bekende Döner Kebab die we hier in Nederland kunnen krijgen, is niet vergelijkbaar met die daar. Maar ook zijn er prachtige vis- en groentegerechten. Stoofpotjes zijn mijn favoriet. En dan zijn er nog linzensoep, lamskoteletjes en verrukkelijke nagerechten. Kijk wel even uit wáár je eet. Zorg ervoor dat je niet in toeristenfuiken valt, maar kijk of in een restaurant ook veel Turkse families eten. Ik kan echt iedereen die een huis in Turkije wil kopen aanraden eerst écht door het land te reizen. Vooral als je alleen op reis gaat, maak je onherroepelijk contact. Ja, ook voor vrouwen is dat mogelijk. Zelfs in het oosten, dat minder ontwikkeld is. Want vergis je niet: Turkije is veel toleranter dan wij hier misschien denken. Verhalen dat dat niet zou kunnen, zijn volgens mij echt op onzin gebaseerd. In Turkije zie je voortdurend dat modern en traditioneel uitstekend samen kunnen gaan. Daarbij komt dat het binnenland heel anders is dan bijvoorbeeld de kust, waar veel geld aan toeristen wordt verdiend. Trek je vanuit de kust 20 minuten de bergen in, dan kom je in een heel andere wereld terecht. Heel idyllisch, de middeleeuwen. Het weinige dat de mensen daar hebben, willen ze met je delen. En zonder bijbedoelingen! Gastvrijheid is onderdeel van hun cultuur, op een manier die wij in Nederland niet kennen. Andere mentaliteit Die verschillen in cultuur worden in Wims boek diverse malen beschreven. Voor Nederlanders kan het écht wennen zijn. "Er heerst een andere mentaliteit. De Turken hebben een ander denkraam dan wij. Zo is het in Turkije gewoon, dat je je op je Paasbest kleedt als je bij mensen gaat eten. Zelfs onze buren stonden opeens in hun 'zondagse' kledij voor onze deur, terwijl ik er als een bouwvakker uitzag: in hemd en korte broek. Die buren deden overigens álles voor ons. In ons eerste appartement hadden we geen lift, ja, lang verhaal. Als we kwamen met bagage of boodschappen, moest alles 88 treden op gesleept worden. De buren hielpen altijd. Als we weer voor een paar weken kwamen, werden we eerst bij de buren gelaafd en gevoed. Nooit met enige bijbedoelingen. Maar toen wij dat appartement te koop zetten en ik de buurman de sleutel gaf, was het toch even schrikken om ineens wildvreemde mensen in ons huis aan te treffen. Vrienden van de buren. Ik was daar echt pissig over en vroeg mijn sleutel terug. Een paar weken later hebben we het uitgesproken. Hij snapte écht niet wat hij verkeerd had gedaan. We waren toch goede vrienden? En mijn vrienden waren toch zijn vrienden en andersom? Want, en dat was een groot compliment: ik was geen toerist, is was zijn béérman! Er zijn gewoon bepaalde dingen die anders zijn dan in Nederland en daar móet je rekening mee houden. Zo zit in Nederland een hele wereld tussen hartelijkheid en iemand belazeren. In Turkije zit daar maar een heel dun lijntje tussen. Zie je er als een toerist uit, dan kun je heel hartelijk worden benaderd, maar wordt voor die kilo sinaasappels toch even een veel hogere prijs gevraagd dan ze aan Turken zelf vragen. Ik heb veel gedaan om de Turkse mentaliteit te leren kennen en begin er nu, na 10 jaar, pas wat van te begrijpen. Als je daaraan niet wilt leren wennen, is het beter om niet aan een huis in Turkije te beginnen." Woord over de grens Dat geldt ook op het gebied van de huizenmarkt. Ook in dat opzicht heersen in Turkije heel andere regels dan hier. Maar daar maakt Wim wel een aantekening bij. "Toen wij in 1996 in Alanya kwamen wonen, stond de hele ontwikkeling nog in de kinderschoenen. Zoals je in mijn boek kunt lezen, sprak niemand een woord over de grens en gebeurde alles 'op z'n Turks'. Mijn vrouw ondervond dat aan den lijve toen ze op meubeljacht ging. Op de dag dat alles moest worden bezorgd, kwam er niemand opdagen. Later gevraagd naar de reden, werd er geantwoord: "Wij leveren niet aan vrouwen." Dat is nu aan het veranderen. Net zoals heel veel andere zaken. De infrastructuur in Alanya is bijvoorbeeld enorm verbeterd. Er zijn overal rioleringen aangelegd, er is overal elektra en telefoon. Niet meer met bovengrondse kabels waardoor alles om de zoveel tijd uitviel, maar netjes ondergronds. Wat dat aangaat is er geen verschil meer met bijvoorbeeld projecten aan de Franse of Spaanse kust. Aan de ene kant was de situatie van tien jaar geleden wellicht charmanter, maar aan de andere kant heeft de ontwikkeling logischerwijs ook zijn voordelen. Er is de afgelopen 10, 12 jaar enorm veel gebouwd. Bijna onmogelijk veel. Wat dat aangaat lijkt Alanya op Spanje van een jaar of 20 geleden. De nieuwbouwprojecten zien er prachtig uit, zijn in architectonisch erg mooi met luxe aangelegde tuinen en zwembaden. Ze weten daar écht hoe je dat moet doen. Maar een nieuwbouwappartement kopen dat op loopafstand ligt van het centrum, is onmogelijk geworden. Alanya is niet alleen door de Nederlander, maar ook door de Ier, de Deen, de Scandinaviër en de Duitser ontdekt. Toch, als je goed zoekt, zijn er nog heel mooie plekken te vinden. Toen wij 10 jaar geleden op zoek gingen naar een makelaar, was die niet te vinden. In vergelijking met toen, is dat nu een wereld van verschil. En ze spreken allemaal vloeiend Engels, Nederlands of Duits. Wat ik een zeer goede ontwikkeling vind, is dat niet iedereen zich in Turkije meer zo maar makelaar mag noemen. Je moet nu een certificaat kunnen voorleggen en erkend makelaar zijn. Dat was hard nodig. Er was zo veel wildgroei dat het kaf van het koren moest worden gescheiden." Boordevol tips Het boek van Wim staat boordevol tips voor iedere aspirant huizenkoper in Turkije. Zo vertelt hij bijvoorbeeld ook dat het onontbeerlijk is om in Turkije een belastingnummer aan te vragen. "Als je een bankrekening wilt openen om bijvoorbeeld je telefoon, gas of water te kunnen betalen, dan móet je zo'n belastingnummer hebben. Echt, wat dat aangaat is daar een huis kopen gemakkelijker dan de maandelijkse rekeningen betalen. Een tapu krijgen, een eigendomsakte, is nu in principe weer zo geregeld. Dat is een tijdje wat moeilijker geweest, omdat ineens wel heel veel Israëli's en Russen enorme stukken land opkochten, maar dat heeft de Turkse overheid inmiddels aan banden gelegd en nu is het weer gemakkelijker. Alleen met een belastingnummer kun je naar de bank om bijvoorbeeld zaken maandelijks automatisch te laten overmaken." Een andere tip: "Kijk eerst goed rond voordat je een appartement koopt. Doe het niet zoals wij, die een week op vakantie gingen en met een eigendomsakte thuiskwamen. We hebben wat dat aangaat álle beginnersfouten gemaakt: hechtten te veel waarde aan wat er op papier stond en lieten ons niet goed voorlichten over bijvoorbeeld gemeenschappelijke ruimtes, zoals wanneer er een lift zou worden geplaatst, enzovoorts. Daardoor hebben we in onze tijd in ons eerste appartement iedere keer 88 treden op en af moeten lopen. Wat dat aangaat hebben we het bij de aankoop van ons tweede appartement beter aangepakt. Maar ook de verkoop van ons eerste appartement is niet zonder slag of stoot gegaan. In het boek valt te lezen hoeveel letterlijk én figuurlijk leergeld we hebben moeten betalen." 's Lands wijs, 's lands eer Daarbij is het belangrijk om van tevoren te bepalen waarvóór je een huis in die contreien wilt kopen. Is het voor je eigen plezier of wil je bijvoorbeeld investeren of beleggen? Ik denk dat het daarbij belangrijk is om aan te tekenen dat je huis verhuren aan vakantiegangers volgens mij niet meer lucratief is. De prijzen voor 'een weekje Alanya' worden nu zo goedkoop aangeboden, dat daar volgens mij geen droog brood in valt te verdienen. Koop je een huis voor je eigen lol, dan is mijn belangrijkste tip: accepteer 's lands wijs, 's lands eer. Kun je dat niet, koop dan een huis in Spanje, want dat land staat toch iets dichter bij onze Westerse mentaliteit. Aan de andere kant vind ik die andere 'wijs en eer' over het algemeen juist zo leuk." Wim en Irena hebben overigens besloten om van 'verblijvers' weer reizigers te worden. Tien jaar geleden leek de 'verblijversoptie' aantrekkelijker omdat Irena slechter ter been was. Een viertal heupoperaties heeft haar inmiddels haar mobiliteit weer teruggegeven, dus kan er weer gemakkelijker gereisd worden. Wim: "Ook ons tweede appartement gaat nu dus in de verkoop. Maar Turkije blijft een favoriete bestemming. We willen met de camper gaan trekken, langs alle vrienden en kennissen die we in de loop der jaren in het land hebben gemaakt. Want dát gaat in Turkije heel gemakkelijk. We hebben een prachtig huis in Alanya, maar een bezit moet je ook onderhouden. Je moet er zíjn. We zaten er dus erg vaak en hadden daarmee niet de mogelijkheid hebben om de rest van Turkije en de wereld te ontdekken. Maar verliefd zullen we op het land altijd blijven."

Drs. Sytske Breunesse, NBD Biblion, 9 juni 2006
Wim Janssen (1948) studeerde scheikunde en werkte 30 jaar op het snijvlak van management, communicatie en marketing. Van zijn ervaring maakt hij nu gebruik in zijn persoonlijk adviesbureau. Tijdens zijn hobby 'reizen' maakte hij kennis met Turkije, waar hij een bijzondere band mee kreeg. Dit deed hem besluiten er een tweede huis te kopen. In het eerste deel van dit boek vertelt hij over zijn belevenissen gedurende een drietal reizen die hij in Turkije heeft gemaakt, met openbaar vervoer en per auto, en in het tweede geval geeft hij zijn ervaringen weer in verband met de aankoop van een tweede huis in Turkije. Op leuke en informatieve wijze vertelt de schrijver over zijn positieve en negatieve ervaringen; hoewel zijn ervaringen bij het kopen van een huis niet altijd positief waren, koopt hij voor de tweede maal een huis. Voorzien van interessante foto's. Een persoonlijk getint verslag voor liefhebbers van Turkije en voor hen die erover denken daar een tweede huis te kopen. Drs. Sytske Breunesse, NBD Biblion, 9 juni 2006