Meer over...

Prijs:	€ 17.50 inclusief btw
Verzendkosten:	€ 2.95 binnen Nederland
Levertijd:	3 werkdag(en)

Bestellen...

Woekerende Wilskracht

Op 21 oktober 2009 om 16.30 uur stond het RTL 4 programma 4me stil bij oktober borstkankermaand. In deze show probeerde 4me zo veel mogelijk donateurs voor KWF Kankerbestrijding te werven. Naast schrijver Kluun, tv-persoonlijkheid Catherine Keyl en een oncoloog was auteur Reina van Mechelen te gast met haar dochter. Zij heeft zelf borstkanker en heeft naar aanleiding van haar ziekte en die van haar dochter (die ooit een hersentumor heeft gehad ooit) besloten het boek 'Woekerende Wilskracht' te schrijven.

'Woekerende Wilskracht' beschrijft twee momenten in het leven van Reina van Mechelen waarop zij aan een afgrond stond door wanhoop, grote onzekerheid en intens verdriet. De geschiedenis herhaalde zich en kleurde twee bladzijden in haar leven zwart.

"In vijf jaar tijd werd ons gezin twee keer voor de leeuwen geworpen. Mijn dochter kreeg een hersentumor op vierjarige leeftijd en zelf kreeg ik een zeer agressieve borstkanker. Mijn dochter en ik zijn door het oog van de naald gekropen na een verkeerd gestelde diagnose. Het leven was ineens niet zo vanzelfsprekend meer, maar toch ging ik ervan uit dat ik gekregen had wat ik dragen kon, en ik vertrouwde op mijn innerlijke gids.
De kracht die van de vier elementen (aarde, water, vuur en lucht) uitgaat, hield me overeind, zowel bij de ziekte van mijn dochter als bij mijn eigen ziekte. Ik heb gevochten voor het leven.

Ook de levenslessen die het me opleverden, zijn van onschatbare waarde en ik deel die graag met anderen, opdat eenieder die te maken krijgt met kanker er steun uit kan putten om de strijd tegen deze rotziekte aan te gaan."

Zie ook www.woekerendewilskracht.nl

Reina van Mechelen werd op 22 april 2009 door Ivo Niehe geïnterviewd in het programma 60 jaar samen tegen kanker, een jubileumuitzending ter gelegenheid van het 60-jarig bestaan van KWF Kankerbestrijding.

In het vrouwenblad Margriet (nr. 32, augustus 2007) stond een uitgebreid interview met de auteur van dit boek (p. 76-77) in de rubriek 'Sterke Vrouwen'.

Wat vonden anderen ervan?

Omroep MAX 26-03-2007 - Het Themagesprek Medische Missers
Jaarlijks worden in ons land duizenden mensen het slachtoffer van verwijtbaar medisch handelen. De gevolgen kunnen desastreus zijn. Zoals het niet meer goed lichamelijk en psychisch functioneren tot overlijden. Slechts een zeer klein percentage van deze medische fouten leidt tot tucht- of strafmaatregelen. Twee gasten zullen vertellen over een medische fout die hun leven drastisch heeft veranderd. Professor Smalhout is één van de weinige medici die zonder terughoudendheid spreekt over medische fouten. In haar gezin werden twee gemiste diagnoses bijna fataal voor haar dochter van 4 jaar en voor haarzelf. Deze traumatische ervaring beschreef Reina van Mechelen in haar adembenemend boek Woekerende Wilskracht.

Eindhovens Dagblad, 30-11-2006
'Positief boek voor iedereen met tegenslagen' door Simon Rood OIRSCHOT - "Ik werk zelf als verpleegkundige in de psychiatrie. Alsof ik dan als een hypochonder de deur plat loop." Reina van Mechelen kreeg in de afgelopen vijf jaar twee keer een verkeerde diagnose te horen. Eerst toen haar dochtertje van vier geen (maar later wel degelijk een) tumor in de hersenen bleek te hebben. En ruim drie jaar later toen ze zelf - zoals ze al vermoedde - toch borstkanker had. Dochter Basha is inmiddels tien en kerngezond. Ze werd net op tijd geopereerd, na lang aandringen van haar ouders. Bij moeder Reina was de borstkanker op het moment van de ziekenhuisopname uitgezaaid, waardoor de Oirschotse nu vijftien operaties achter de rug heeft, de laatste in mei van dit jaar. "Over een jaar weet ik pas of het echt uit mijn lichaam is." Dat ze toch nog tijdig is behandeld, dankt ze aan inmenging van de mastopathievereniging. Reina van Mechelen (47) heeft haar ervaringen verwerkt in het boek 'Woekerende Wilskracht'. Het verhaal is uitgegeven door Bruna en ligt in een bescheiden oplage in de boekenwinkels. Van Mechelen schreef het om een periode van ellende in haar leven af te sluiten, maar ook om mensen te waarschuwen, vertelt ze. "Volg altijd je intuïtie, je lichaam liegt nooit." Teleurgesteld is Van Mechelen in de medici van het Catharina-ziekenhuis in Eindhoven, waar zij de verkeerde diagnose kreeg. "Ze hielden het op mastopathie, onrustig melkklierweefsel." Het advies was om drie maanden een dieet te volgen. Eerder had haar huisarts in Oirschot bij haar dochter 'een buikgriepje' geconstateerd. De helse hoofdpijnen die het kind had, bleken echter het gevolg te zijn van een tumor. "De arrogantie en onkunde van sommige artsen, die elkaar de hand boven het hoofd houden. We zijn allemaal mensen, fouten maak je. Maar kom daar dan voor uit." Excuses heeft ze nog niet gehad van het ziekenhuis. Er loopt al een tijdje een aanklacht van Van Mechelen en haar advocaat tegen het ziekenhuis. Maar ze heeft er nog geen inhoudelijke reactie op gekregen. "Daarover ben ik ook teleurgesteld. Dat ze je zo lang laten wachten." Het boek (264 exemplaren zijn nu verkocht) is een relaas van de afgelopen vijf jaar. Aan de hand van de vier elementen die in de yoga voorkomen, vertelt Van Mechelen hoe ze met haar tegenslagen omging en hoe ze die tot een min of meer hoopvolle blik op de toekomst omboog. "Het is een positief boek voor iedereen met tegenslag." Want optimistisch blijft ze, al heeft ze een grote droom moeten opgeven door haar ziekte. "We stonden op het punt te emigreren naar Noorwegen, toen ik ziek werd." Ze had er haar yoga- en fysiotherapiepraktijk voor opgegeven. "Noorwegen was mijn grootste wens. Nu ben ik met mijn tweede wens begonnen, ik leer de contrabas te bespelen. Ik geniet nu drie keer zoveel van het leven." Reina van Mechelen signeert haar boek op 9 december in boekhandel Bruna in Best (Boterhoek 94) van 14.00 tot 16.00 uur. Op 18 januari geeft ze een lezing in de bibliotheek van Oirschot, van 20.00 tot 22.00 uur.

PZC (Provincilae Zeeuwse Courant), 31 maart 2007
Reina woekert met haar wilskracht door Claudia Sondervan GOES - Reina van Mechelen, 46, geboren te Bergen op Zoom, kreeg in vijf jaar tijd de hersentumor van haar vierjarige dochter en een uitgezaaide, agressieve borstkanker bij haarzelf te verstouwen. In beide gevallen moest ze hemel en aarde bewegen om de medische zorg in beweging te krijgen. In beide gevallen bleek het levensbedreigend. Nu staan dochter en moeder er weer 'gezond' voor. In elk geval tot de volgende controle. De kous af? Nou, nee. De klacht tegen de huisarts die haar dochters klachten afdeed als een buikgriepje heeft ze niet doorgezet. Maar die tegen het ziekenhuis dat zich ondanks heftige twijfel schaarde achter de diagnose 'goedaardig' van één radioloog terwijl de tumor in Reina's borst met de dag groter werd, houdt ze vol. "Ik heb daardoor zeven weken behandeltijd verloren. Dat vergroot de toch al grote kans dat de kanker terugkomt.". Maar ze strijdt niet tegen dokters, maar tegen de verzekeraar van het ziekenhuis. "Ik doe het op eigen kosten. Patiëntenrecht in Nederland is een zaak van lange adem. Die van ziekenhuizen en risicofinanciers is vaak het langst." De psychiatrisch verpleegkundige, tot eind tachtiger jaren werkzaam bij Arduin, legde tussen chemotherapie en bestralingen haar hele verhaal in acht weken tijd neer in een boek: Woekerende Wilskracht. Dat is prompt beland op de groslijst van de Ako Literatuurprijs 2007. Ze geeft donderdag 19 april een lezing in Middelburg. "Ik heb met het schrijven heel veel kunnen opruimen. Maar ik heb vooral iets uit te dragen. Ik wil mensen waarschuwen voor het bolwerk dat het multidiciplinair overleg van artsen kan vormen. Mensen moeten luisteren naar hun lijf en niet opgeven als dokters dat wegwuiven. Ziekenhuizen moeten daar niet mee weg kunnen komen." In haar boek overheerst het optimisme en de wilskracht waarmee ze de woekerende kanker en de zware behandelingen met vijf operaties in acht maanden tijd overkomt. "Ik sta versteld hoe groot het zelfhelend vermogen is van je lichaam. Bij de laatste chemo dacht ik dat ik doodging. Aan de andere kant is het verbijsterend hoe 'gewoon' mensen borstkanker alweer vinden. Eén op de negen vrouwen krijgt het. Maar het is wel degelijk levensbedreigend." "Mensen moeten hun hoofd niet laten hangen maar diep durven gaan. Bij de strijd tegen hun ziekte, en om hun recht te halen. Anders bepalen verzekeraars straks de ziekenhuiszorg. Dat wil ik niet." Woekerende Wilskracht, door Reina van Mechelen, www.gopher.nl. Lezing 19 april 14.00 uur, De Drukkery, Middelburg. Reina is vandaag te zien op televisie in Kiesbeter, RTL4, 11.00 uur.

Margriet nr 32, augustus 2007
Rubriek: Sterke vrouwen interview: Monique van der Vlugt fotografie: Britt Straatemeier "Luister altijd naar je eigen lichaam, volg je intuïtie en laat je door niets of niemand afschepen. Ik zou het wel van de daken willen schreeuwen. Zeker na wat ons gezin is overkomen. Het begon allemaal in 2001, toen onze vierjarige dochter opeens buikklachten kreeg, extreme hoofdpijn en voortdurend moest overgeven. De huisarts constateerde een buikgriepje en we konden weer gaan. Wij vermoedden dat er meer aan de hand was, kwamen binnen een week terug, maar volgens hem waren we overbezorgd en duidde die hoofdpijn wellicht op spanningen in het gezin. We lieten ons niet uit het veld slaan en bleven aandringen op een doorverwijzing. Toen we die eindelijk van hem kregen, bleek dat net op tijd. In het ziekenhuis werd een hersentumor gecon-stateerd. Een spoedoperatie was nodig toen ons dochtertje het bewustzijn verloor. Godzijdank heeft ze het overleefd en is ze inmiddels een energieke tiener. De vertrouwensband met onze huisarts was echter beschadigd. Het gevoel dat ik altijd op mijn eigen intuïtie moest afgaan groeide. Vier jaar later bleek ik die intuïtie weer hard nodig te hebben. In een periode waarin wij als gezin plannen maakten om te emigreren naar Noorwegen voelde ik een knobbel in mijn borst. Mijn nieuwe huisarts stuurde me door naar de radioloog. Die constateerde mastopatisch weefsel, zeg maar een goedaardig gezwel. Ik was er niet gerust op. De knobbel werd dagelijks groter en ook voelde ik een knobbel in mijn oksel. Toen ik opnieuw bij de huisarts kwam, schrok hij enorm. Ik werd direct teruggestuurd naar het ziekenhuis en kwam nu bij een andere radioloog terecht. In plaats van gedegen onderzoek te doen, vroeg hij wat ik nu weer kwam doen. Een mammografie werd geweigerd en na een echo meldde hij doodleuk dat hij was gepromoveerd op mastopathie en dat dit goedaardig was. Ook een okselpunctie was niet nodig volgens hem. Hij hield het op een ontsteking. Mijn gevoel zei me dat het helemaal mis was en ik weigerde de diagnose te accepteren. Via internet kwam ik achter het bestaan van de Mastopathie Vereniging en ik zocht contact. Die actie heeft mijn leven deels gered. Ik werd in contact gebracht met een oncologisch chirurg in Breda, verbonden aan de vereniging, en hij wilde mij direct zien. Ik bleek een heel kwaadaardige vorm van borstkanker te hebben. Chemokuren, borstamputaties, buikoperatie en bestralingen, ik heb ze allemaal ondergaan. Ik leef nog, het gaat steeds beter met me, maar de zeven weken die verloren zijn gegaan door de foute diagnose in het ziekenhuis in Eindhoven hebben er wel voor gezorgd dat er een uitzaaiing in mijn okselklieren is ontstaan, waardoor het nooit zeker is of ik helemaal kankervrij ben. Inmiddels ben ik al bijna twee jaar in een juridische zaak verwikkeld met het ziekenhuis. Ik wil dat de direct betrokkenen hun excuus aanbieden; gewoon toegeven dat ze fout zaten en daar lering uit trekken, zodat dit andere vrouwen bespaard blijft. Twee keer een foute diagnose in zes jaar. Het is ons gezin overkomen, maar door af te gaan op mijn eigen gevoel en me niet te laten afschepen, is ons gezin nog steeds compleet." Reina heeft over haar ervaringen het boek Woekerende Wilskracht geschreven. Kijk voor meer informatie op www.woekerendewilskracht.nl.