Meer over...

Prijs:	€ 24.75 inclusief btw
Verzendkosten:	€ 1.99 binnen Nederland
Levertijd:	3 werkdag(en)

Bestellen...

Retour Amahai

Gedurende de Japanse bezetting in voormalig Nederlands-Indië (1942-1945) werd Alexander Willem Bor krijgsgevangen gemaakt en per zogenaamde 'helleschepen' van het ene werkkamp naar het andere getransporteerd. Daar moesten vliegvelden worden aangelegd die nodig waren om een aanval op Australië te ondersteunen.
De transporten duurden eindeloos. Het traject Ambon-Soerabaja duurde dertig dagen vanwege het continu ontwijken van geallieerde bommenwerpers en onderzeeërs en averij aan de stoommachines.
Aan dek lagen de krijgsgevangenen op het scherpe brandhout voor de stoommachines, zonder enige bescherming tegen de tropische regens of in de ruimen, zo erg opeengepakt dat liggen niet mogelijk was.
Bij het laden en lossen van de schepen werden de mannen afgebeuld. Elk van hen moest een zak rijst van honderd kilo dragen van het schip naar de goedangs die een kilometer verderop lagen. De meesten gingen dood van de honger, dorst, uitputting en als gevolg van de voortdurende afstraffingen.
Bij een bombardement van het vliegveld in aanleg te Liang kreeg Bor een bomscherf in zijn rechter onderarm die na enkele weken geheel was ontstoken. Toen hij zich later aan dek van een tanker bevond, vlak voor de kust van Moena, werd deze aangevallen door Amerikaanse B-17 bommenwerpers. Bor wist zich te redden. Zwemmend met één arm bereikte hij het vasteland.

'De jurist Lex Bor (1912-1981), geboren in Nederlands-Indië, werkzaam bij het Departement van Justitie in Batavia, vocht als dienstplichtige tegen de Japanse invasiemacht (1942) en werd vervolgens als krijgsgevangene geïnterneerd in Malang en Batavia. In april 1943 werd hij, met duizend man, naar de Molukken gestuurd waar hij op drie eilanden vliegvelden moest aanleggen onder erbarmelijke omstandigheden, zelfs vergeleken met soortgelijke werkkampen, wat betreft voeding, medische zorg en werkbelasting. De terugreis per schip naar Java in november 1944, die twee maanden duurde, werd een drama waarbij 370 man - de helft van de dwangarbeiders aan boord - overleden door bewuste Japanse verwaarlozing. Lex Bor overleefde, als indrukwekkend voorbeeld van overlevingsdrang en weerbaarheid. Zijn verslag, in 1962 opgeschreven en nu pas in druk verschenen, is zonder opsmuk en vermijdt emotionaliteit. Dat versterkt slechts de uitwerking van zijn verhaal over deze Molukse, niet vaak besproken episode van Japanse dwangarbeid. Het boek behoort tot de beste publicaties in zijn genre. Met enkele illustraties in kleur en een aantal zwart-wittekeningen. Waargebeurd.'
Dr. Harry Poeze - NBD Biblion